Adam Mickiewicz
Do H*** [1]
WEZWANIE DO NEAPOLU
 (Naśladowanie z Goethego)[2]

  Znasz-li ten kraj,
    Gdzie cytryna dojrzewa,
Pomarańcz blask
    Majowe złoci drzewa?
Gdzie wieńcem bluszcz
    Ruiny dawne stroi,
Gdzie buja laur
    I cyprys cicho stoi?
Znasz-li ten kraj?
    Ach, tam, o moja miła!
Tam był mi raj,
    Pókiś ty ze mną była!

  Znasz-li ten gmach,
    Gdzie wielkich sto podwoi,
Gdzie kolumn rząd
    I tłum posągów stoi?
A wszystkie mnie
    Witają twarzą białą:
Pielgrzymie nasz,
    Ach, co się z tobą stało!
Znasz-li ten kraj? –
    Ach, tam, o moja miła!
Tam był mi raj,
    Pókiś ty ze mną była!

  Znasz-li ten brzeg,
    Gdzie po skalistych górach
Strudzony muł
    Swej drogi szuka w chmurach?
Gdzie w głębi jam
    Płomieniem wrą opoki,
A z wierzchu skał
    W kaskadach grzmią potoki?
Znasz-li ten kraj?
    Ach, tu, o moja miła!
Tu byłby raj,
    Gdybyś ty ze mną była!

                                                          Neapol, 1829 r.

[1] Do H*** – do Henrietty Ewy Ankwiczówny.

[2] Naśladowanie z Goethego – wiersz jest parafrazą słynnej pieśni Mignon („Kennst du das Land...”) Goethego.