MŁODE BIESZCZADY

WARSZTATY SZKOLENIOWE SAMORZĄDU UCZNIOWSKIEGO

 Kiedy nadszedł dzień 12 kwietnia 2013 r., na który z utęsknieniem wszyscy czekali, spakowaliśmy manatki i ruszyliśmy ku ukochanej Dębowej Gazdówce w Łodynie. Nasze oczy ujrzały ją koło godziny 13:00 jeszcze pustą, byliśmy bowiem pierwszymi przybyszami. Płakaliśmy za pozostałymi szkołami, głównie z tego powodu, że musieliśmy czekać na nich z obiadem. Po iście królewskiej uczcie rozpoczęły się zajęcia. Już wstępnie byliśmy podzieleni na trzy grupy, gdyż nasza opiekunka, znając nas doskonale, wiedziała, że wszyscy się pozabijamy na miejscu.

Największą popularnością cieszyły się zajęcia radiowe z Wojciechem Szottem. Podczas przerw uczestnicy grup dziennikarzy prasowych i fotografów ściągały do saloniku, aby posłuchać jego monologu. Jest w tym dobry – głównie na tym polega jego praca. J 

Nie oznacza to wcale, iż inne zajęcia były mniej ciekawe. Na warsztatach z fotografii, Waldemar Sosnowski – mistrz w swoim fachu – w przystępny sposób i z wielką pasją opowiadał o sztuce, jaką jest robienie zdjęć.

Na zajęciach z Dorotą Mękarską uczestnicy nauczyli się, jak maksymalnie ograniczyć wyobraźnię, by ich prace były przystępne dla wszystkich czytelników. Odgrywaliśmy scenki, pisaliśmy życiorysy – swoje i cudze, więc nie było czasu, żeby się nudzić.J

Pod koniec szkolenia podsumowaliśmy swoje dorobki artystyczne – radiowcy nagrali audycję, zawierającą m.in. wywiad z koordynatorką projektu Lucyną Sobańską; fotografowie zaprezentowali swojemu mistrzowi zdjęcia wykonane na terenie obiektu i, po drobnych i mniej drobnych uwagach ,ten wybrał najlepsze dzieła. Prasowcy mogli zaś zadać pani prowadzącej  nurtujące ich pytania dotyczące jej pracy, oczywiście wykorzystując wszystkie uprzednio zdobyte umiejętności dziennikarskie.

Pobyt w Łodynie nie był wyłącznie czasem nauki. W przerwach na rozprostowanie kości integrowaliśmy się z innymi uczestnikami i naturą. Pomagały nam w tym wspólne pasje, m.in. gra na (czterech!) gitarach i miłość do psów. Nasz nowy czworonożny przyjaciel Helena dbał o naszą kondycję fizyczną. Być może jego ulubiona maskotka wyglądała „trochę” inaczej niż na początku, ale wydawał się być bardzo szczęśliwy.

Nie wszystkie rozrywki musieliśmy organizować sobie sami. W planie była przewidziana także dyskoteka. Oczywiście uczniowie z naszej szkoły byli królami parkietu. Głównie dlatego, że nasze kocie ruchy odstraszyły innych potencjalnych kandydatów na to stanowisko. Moglibyśmy tak balować do białego rana, ale  właściciele gazdówki z niewiadomych przyczyn wyciszyli muzykę przed ciszą nocną. L

Na szkoleniach zdobyliśmy wiele przydatnych umiejętności i doświadczeń. Wróciliśmy do domów wypełnieni mądrością, którą zamierzamy się dzielić ze wszystkimi.

  Autorki tekstu: Zuzanna Kotyła

Anna Kowalska