Bereskę lokowano na prawie wołoskim w dobrach Balów z Hoczwi. Wymieniona jest po raz pierwszy w 1463 r. jako Brzoska Wola (zatem istniała od co najwyżwj 24 lata). Do II poł. XVIII w. wieś pozostawała w rękach Balów , którzy wznieśli tu murowany dwór otoczony fortyfikacjami bastowymi. Kolejni właściciele, Fedorowie, urządzili wokół dworu park krajobrazowy. Przez cały XIX w. Bereska należała do Żurowskich.

W 1921 r. wieś liczyła 139 domów i 808 mieszkańców (779 grek., 3 rzym., 26 mojż.). W okresie międzywojennym wielu mieszkańców Bereski udawało się do Ameryki na zarobek. Reemigranci wykupili tutejszy majątek, grunty rozdzielili między siebie, a dwór rozebrali. Ostatni właściciele majątku, którym została niewielka resztówka, mieszkali w oficynie dworskiej. Po II wojnie światowej ludność wysiedlono. Dzisiejsi mieszkańcy pochodzą w większości z Soliny, obecnie leżącej na dnie Zalewu Solińskiego.

Ruiny cerkwi z 1868 roku.

We wsi ruiny okazałej murowanej cerkwi parafialnej z 1868 r., wzniesionej na planie krzyża z ośmioboczną nawą. W sąsiedztwie kościół rzymskokatolicki, powstały w 1970 r. przez rozbudowanie kaplicy grekokatolickiej z XIX w. Na terenie podworskim ślady ziemnych fortyfikacji bastionowych (XVII w.), resztki parku, wyciętego częściowo w 1983 r. oraz cmentarz żołnierski z I wojny światowej z widocznymi jeszcze mogiłami ziemnymi. W parku pomniki przyrody: 3 dęby o obwodzie 420-470 cm i sosna (370 cm).