1. Siedząc na swym pniaczku jak bieszczadzki gazda,
   Błogosławisz ptakom wracającym do gniazda.
   Tym, co przyszli tutaj, bo z serca chcieli
   I co wśród pożogi odejść stąd musieli.
   

   Wskaż nam, Panie, drogę po bieszczadzkich szlakach,
   Zagubionym bądź echem w strumieniach i ptakach
   I światłem w ciemności, jak Twój księżyc blady,
   Gdzie umilkły cerkwie i zdziczały sady.
   

2. Tym, co przyszli tutaj, by prawem zwyczaju
   Podziękować Tobie za przedsionek raju,
   Za ptasie koncerty o porannym brzasku,
   Za lipcowe noce przy księżyca blasku.
   

   Wskaż nam, Panie, drogę...
   

3. Zieleń skryła blizny – zostały wspomnienia,
   W sercach został smak tamtego cierpienia.
   Znad tych samych ognisk inne pieśni płyną
   Gnane ciepłym wiatrem do wzgórz nad Soliną.
   

   Wskaż nam, Panie, drogę...
   
   

* * *

h A / G D A / h A / G A
D A / G D / D A / G D