Chwała najsampierw komu,
Komu gloria na wysokościach?

Chwała najsampierw tobie,
Trawo przychylna każdemu,
Kraino na dół od Edenu.
Gloria! Gloria!

Chwała tobie, słońce,
Odyńcu ty samotny,
Co wstajesz rano z trzęsawisk nocnych
I w górę bieżysz, w niebo sam się wzbijasz,
I chmury czarne białym kłem przebijasz,
I to wszystko bezkrwawo, brawo, brawo,
I to wszystko złociście i nikogo nie boli.
Gloria! Gloria in excelsis soli!

Z słońcem pochwalonym teraz pędźmy razem,
Na nim, na odyńcu, galopujmy dalej.

Chwała tobie, wietrze,
Wieczny ty młodziku,
Sieroto świata, ulubieńcze losu,
Od złego ratuj i kąkoli w zbożu,
Łagodnie kołysz tych, co są na morzu.
Gloria! Gloria in excelsis eoli!

Z wiatrem pochwalonym teraz pędźmy społem,
Na nim, na koniku, galopujmy polem.

Chwała wam ptaszki śpiewające,
Chwała wam ryby pluskające,
Chwała wam zające na łące
Zakochane w biedronce!
Chwała wam zimy, wiosny, lata i jesienie,
Chwała temu, co bez gniewu idzie
Poprzez śniegi, deszcze, blaski oraz cienie,
W piersi pod koszulą całe jego mienie.
Gloria! Gloria!

sł. Edward Stachura

* * *

C a / C d / F G C C7
F G / a F / G F / G C