„Kim właściwie była
Wybrańcem kto wśród nas? Zapukał ktoś – to do mnie gość!? Włóczyłem się jak cień, Czekałem na ten dzień Już stoisz w drzwiach, jak dziwny ptak. Więc bardzo proszę, wejdź, Tu siadaj, rozgość się I zdradź mi, kim tyś jest, Madame? Albo nie zdradzaj mi. Lepiej nie mówmy nic, Lepiej nie mówmy nic! Nieśmiało sunie brzask, Zatrzymać chciałbym czas, Inaczej jest – czas musi biec. Gdzieś w dali zapiał kur, Niemodny wdziewasz strój, Już stoisz w drzwiach, jak dziwny ptak. Więc jednak musisz pójść, Posyłasz mi przez próg Ulotny uśmiech swój, Madame, Lecz będę czekać, przyjdź. Gdy tylko zechcesz, przyjdź, Będziemy razem żyć. Ja będę czekać, przyjdź. Gdy tylko zechcesz, przyjdź, Będziemy razem żyć.
sł. Edward Stachura * * * |