1. Płonie ognisko i szumią knieje,
   Drużynowy jest wśród nas.
   Opowiada starodawne dzieje,
   Bohaterski wskrzesza czas.
   
   O rycerstwie znad kresowych stanic,
   O obrońcach naszych polskich granic.
   A ponad nami wiatr szumny wieje
   I dębowy huczy las.
   
   
2. Już do odwrotu głos trąbki wzywa,
   Alarmują ze wszech stron.
   Staje wiara w ordynku szczęśliwa,
   Serca biją w zgodny ton.
   
   Każda twarz się uniesieniem płoni,
   Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni,
   A z młodzieńczej się piersi wyrywa
   Pieśń potężna, pieśń jak dzwon.
   
   

* * *

e H7 e / H7 e (D) /x2
G a / H7 e / e H7 e / H7 e

* * *

a E a / E E7 a (G) /x2
C d / E7 a (E) / a E a / E E7 a