„Pocztówka z Beskidu”


  1. Po Beskidzie błądzi jesień,
    Wypłakuje deszczu łzy,
    Na zgarbionych plecach niesie
    Worek siwej mgły.

    Pastelowe cienie kładzie,
    Zdobiąc rozczochrany las,
    Nocą rwie w brzemiennym sadzie
    Grona słodkich gwiazd, złotych gwiazd.
    Jesienią góry są najszczersze,
    Żurawim kluczem otwierają drzwi.
    Jesienią smutne piszę wiersze,
    Smutne piosenki śpiewam ci.
  2. Po Beskidzie błądzą ludzie,
    Kare konie w chmurach rżą,
    Święci Pańscy zamiast w niebie
    Po kapliczkach śpią.

    Kowal w kuźni klepie biedę,
    Czarci wydeptują trakt,
    W pustej cerkwi co niedzielę
    Rzewnie śpiewa wiatr, pobożny wiatr.
    Jesienią góry są najszczersze...

* * *

C G / a e7 / F C / d7 G (C C7) /x2
F G C F / C G C C7 / F G C F / C G C