Coraz to z ciebie, jako z drzazgi smolnej,
Wokoło lecą szmaty zapalone.
Gorejąc, nie wiesz, czy stawasz się wolny,
Czy to, co twoje, ma być zatracone.

Czy popiół tylko zostanie i zamęt,
Co idzie w przepaść z burzą, czy zostanie
Na dnie popiołu gwieździsty dyjament –
Wiekuistego zwycięstwa zaranie.

sł. Cyprian Kamil Norwid

* * *

a d / G C / F d / a E
a d / E a / a d / a E