„Tajemny akord”


  1. Tajemny akord kiedyś brzmiał,
    Pan cieszył się, gdy Dawid grał,
    Ale muzyki dziś tak nikt nie czuje.
    Kwarta i kwinta, tak to szło,
    Raz wyżej w dur, raz niżej w moll,
    Nieszczęsny król ułożył: Alleluja!
    Alleluja, Alleluja, Alleluja, Alleluja!
  2. Na wiarę nic nie chciałeś brać,
    Lecz sprawił to księżyca blask,
    Że piękność jej na zawsze cię podbiła.
    Kuchenne krzesło tronem twym,
    Ostrzygła cię, już nie masz sił
    I z gardła ci wydarła: Alleluja!
    Alleluja, Alleluja, Alleluja, Alleluja!
  3. Dlaczego mi zarzucasz wciąż,
    Że nadaremno wzywam Go,
    Ja przecież nawet nie znam Go z imienia.
    Jest w każdym słowie światła błysk,
    Nieważne, czy usłyszysz dziś
    Najświętsze czy nieczyste: Alleluja!
    Alleluja, Alleluja, Alleluja, Alleluja!
  4. Tak się starałem, ale cóż,
    Dotykam tylko, zamiast czuć,
    Lecz mówię prawdę, nie chcę was oszukać.
    I chociaż wszystko poszło źle,
    Przed Panem pieśni stawię się,
    Na ustach mając tylko: Alleluja!
    Alleluja, Alleluja, Alleluja, Alleluja!

sł. i muz. Leonard Cohen
tłum. Maciej Zembaty

* * *

G e / G e / C D G (D)
G C D / e C / D H e
C - e - C - G D G (D)

* * *

C a / C a / F G C (G)
C F G / a F / G E a
F - a - F - C G C (G)