Zofia Roś urodziła się w 1912 r. w Bachlawie z niedowładem stóp. Z powodu kalectwa nie chodziła do szkoły. Była analfabetką, jednak była uzdolniona plastycznie. Haftowała makatki i hafty na koszulach. Oprócz tego rzeźbiła nożem ptaszki. Malowała je farbami olejnymi, pędzlem wykonanym z wyciętego z ucha krowy włosia. Ptaszki rozdawała dzieciom i znajomym. W wieku dojrzałym przestała rzeźbić ptaszki. Wtedy tylko szyła i haftowała.

Za namową pana Zdzisława Pękalskiego wróciła do rzeźbienia. Udostępnił jej on dłuta, noże. Zaczęła tworzyć figurki przedstawiające ludzi. W 1975 r. otrzymała jedno z czołowych miejsc w konkursie "Ludowej Rzeźby Karpackiej". Nagroda podziałała na nią pobudzająco. Wtedy zaczęła rzeźbić na dobre. Brała udział w wystawach organizowanych przez Dom Kultury w Lesku. Doceniano ją jako jedyną prawdziwą bieszczadzką rzeźbiarkę ludową. Dzięki staraniom członków Bieszczadzkiej Grupy Twórców uzyskała wózek inwalidzki.

W pewnym okresie fascynacji kościołem powstały rzeźby inspirowane rzeźbami i ornamentami z ołtarzy. Przez swoich "kolegów po fachu" nazywana była "Babcią Rosiową".

Zmarła w 1995 r. na wylew krwi do mózgu.

Zofia Roś

Powrót